to:ulamıx — (Ucar) at və ya başqa heyvanları bağlamaq üçün itiuclu, mıxa oxşar dəmir. – U to:ulamıxı mə: ver … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
nizə — f. itiuclu, deşici döyüş silahı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
badaq — is. 1. Bax badalaq. 2. Sınmış ağacı bərkitmək üçün ona keçirilən enli dəmir halqa. 3. Ev quşlarının ayaqlarına bağlanan bağ, ip, halqa. 4. Yastıbaşlı, itiuclu dəmir və ya ağac mıx, mismar; gülmıx … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çərtmə — 1. «Çərtmək»dən f. is. 2. Taxtanın, ağacın, metalın və s. nin səthindən itiuclu alətlə azacıq kəsib götürmə; kərtik. Sırğa və qolbaqların bəzəyində . . döymə, çərtmə üsullarından geniş istifadə olunur. «Elm və həyat» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
itiuc(lu) — sif. Ucu iti (şiş, sivri) olan. İtiuclu qüllə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
neştər — is. <fars.> 1. Sancan heyvanlarda (əqrəb, arı və s. də) sancdıqları yerə zəhər buraxmaq üçün orqan. Əqrəb kimi neştər gücü var dırnağımızda. M. Ə. S.. // Məc. mənada. Allah yaman gözdən saxlasın, gözəl ceyildir. Düşmən gözünün neştəridir. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ox — 1. n. 1. Təəssüf, məyusluq, peşmançılıq, narazılıq və s. hissləri ifadə edir. Ox, bu nə işdir, elədim. Ox, başımız getdi. Ox, sənin əlindən hara qaçaq? // Heyrət, təəccüb, heyranlıq, həsrət ifadə edir. <Pəri:> Ox, belə bir gözəl oğlandan əl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rapira — <fr.> Dördüzlü uzun elastik tiyəsi olan itiuclu silah (indi ancaq təlim və qılınc oynatma idmanında işlədilir). Rapira üzrə dünya çempionatının qalibləri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sivriuclu — sif. Ucu sivri olan, itiuclu, şişuclu. Sivriuclu nizə. – Telli arvad cavab verməyib, köynəyinin ətəyini yığışdırdı, bürmələyib büzməli tumanının içinə saldı, sivriuclu beli götürüb Qızyetərə baxdı: – Hardan başlayaq, manqabaşçısı? Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tıx — is. 1. Ucu iti balıq sümüyü. Balığın ətini tıxından ayırmaq. 2. İtiuclu tilişkə, tikan və s. Əlimə tıx batıb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tikan — is. 1. Dəvətikanının, qızılgülün və bəzi başqa bitkilərin iynə kimi itiuclu hissəsi. Ayağına tikan batmaq. Nar ağacının tikanı. – Evi süpürəndə süpürgənin tikanı. . düşüb fərşin üstünə və batıb qonağın yumşaq yerinə. C. M.. // Tikanlı kol,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti